تأثیر جنگ نرم بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

جنگ نرم با طرح اهداف بدیع و کاربرد ماهرانه ابزارهای فرهنگی – ارتباطی، به عنوان خط تعارض اصلی میان بازیگران عرصه ی بین الملل با تکیه بر نیروهای داخل کشورها، موضوعیت یافته و امروزه به پدیده ای محوری در سیاست بین الملل تبدیل شده است. در فضای جنگ نرم، تکنولوژی های جدید ارتباطی مانند خبر و اطلاعات که بایستی در راستای ارائه خدمات سریع و روزآمد به انسان ها در سطح داخلی و بین المللی باشد، زمینه ساز بروز اختلالات در عرصه ی سیاست داخلی و خارجی کشورها شده است. در بررسی نقش و تأثیرات جنگ نرم بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران باید به برقراری ارتباط میان ماهیت، ابعاد، شیوه ها و ابزارهای جنگ نرم و امنیت ملی توجه کرد و همچنین درصدد یافتن متغیر واسطی بود که جنگ نرم را بر امنیت ملی پیوند دهد. این متغیر واسط همان اذهان و افکار بازیگران عرصه ی امنیت ملی است که با کمک مفهوم مشروعیت نظام، قابل ارزیابی می باشد. این بازیگران در یک برداشت کلی، از یک سو، عبارت از نخبگان و تصمیم گیران امنیت کشور، جامعه و مردم کشور، نهادهای امنیت ملی و شخصیت ها و نیروهای داخل و خارج از قدرت حاکم هستند که به شیوه ها و با ابزارهای مختلف بر امنیت ملی اثر می گذارند و از طرف دیگر، در طرف مقابل عبارت از رهبران حکومت حریف، مردم کشور حریف، نهادهای تصمیم گیرنده ی امنیت ملی، نیروهای اجتماعی اثرگذار و اثرپذیر و مانند این ها در جامعه ی حریف و همچنین همه ی این بازیگران در طرف ثالث از قبیل کشورها و سازمان های بی طرف و متحدان خودی و حریف است. حریف به وسیله ی جنگ نرم، با اثرگذاری بر ارزش ها، هنجارها و نگرش های جامعه سعی می کند رفتار مردم جمهوری اسلامی ایران را به گونه ای تغییر دهد که در مرحله ی اول، مشروعیت سیاسی نظام و در مرحله بعد، امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران به خطر بیافتد. از آنجا که هیچ حکومت کشوری به-ویژه در دنیای جدید، قادر به پیش برد اهداف ملی خود نیست مگر آن که پشتیبانی ملت و جامعه را به همراه داشته باشد و بدین وسیله، مشروعیت نظام سیاسی خود را افزایش دهد، تقویت ارزش ها و باورهای عمومی نظام و جامعه، نقش مهمی در حفظ و توسعه امنیت ملی کشور دارد. به نوبه خود، همین باورداشت ها و به بیان دیگر، مشروعیت نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران، آماج جنگ نرم حریف در حال حاضر می باشد. در چنین فضایی، هر چه پشتیبانی مردم یک جامعه از حکومت خود بیشتر باشد احتمالاً آن کشور در رقابت با حریفان و پیش برد اهداف و منافع خود از توفیق بیشتری برخوردار خواهد بود.